Չգիտեմ էլ,թե որտեղից սկսեմ:Չես կարող պատկերացնել ինչքան դժվար է առանց քեզ,հենց առաջին վայրկյանից սկսեցի կարոտել քեզ:Շուրջս ամեն ինչ քեզ է հիշեցնում,օդից քո հոտն է փչում,որը կամաց-կամաց հեռանում է:Գիտեմ...ոչինչ հեշտ չի լինելու,բայց նաեւ գիտեմ,որ ամեն ինչ լավ է լինելու:
Երկու տարի հետո,երբ կգաս,երկուսով կհիշենք,թե ոնց էինք լաց լինում միասին ու մեզ արդարացնելու համար ծիծաղում,որ խաբենք իրար,կհիշենք,որ երջանկությունը մեր լիարժեք թվա,որ թվա,որ այդ ամենն արդեն անցյալում է մնացել:Իսկ հիմա,երբ այդ ամենը ներկա է,երբ մենակ եմ մնացել առանց քեզ ու շնչահեղձ եմ լինում,երբ չեմ կարողանում խնդրանքդ կատարել ու անդադար լաց եմ լինում,ստիպված եմ ու պարտավոր եմ ուժեղ լինել ու սպասել քեզ առաջին իսկ վայրկյանից մինչեւ վերջինը,երբ կողքիս կլինես:
Ես միշտ ուժեղ եմ եղել,երբ կողքիս ես եղել,միշտ պաշտպանված եմ զգացել ինձ,երբ ձեռքս բռնում ու ասում էիր,որ պիտի պաշտպանես ինձ,քանի դեռ կաս,միշտ սիրված եմ զգացել ինձ քո կողմից,երբ դիմացել ես իմ փնթփնթոցներին ու անվերջ բողոքներին,երբ չես հոգնել իմ ուռած աչքերից,երբ լաց էի լինում տեղին ու անտեղին:Երբ ներում էիր ներելին ու աններելին՝ինչպես կարող եմ չսպասել քեզ,երբ ներկաս ու ապագաս քո շուրջն եմ կառուցել:Սիրում եմ քեզ,հպարտանում եմ քեզանով,երջանիկ եմ,որ ունեմ քեզ ու որ սպասելու եմ քեզ,երջանիկ եմ,որ կարոտելու եմ քեզ,սիրում եմ կարոտս,որովհետեւ այն կգեղեցկացնի քեզ տեսնելու պահը:
Իմ պահապան,ինչպես դու էիր սիրում կրկնել՝ես գլուխս բարձր պիտի քայլեմ,ես բոլորից լավը պիտի լինեմ,որ դու միշտ հպարտանաս ինձանով,որ երբ վերադառնաս,մենք երկուսով բոլորից լավը լինենք:
Սպասում եմ քեզ այս պահից սկսած,այսօրվանից,երբ գնացիր:Մեր երջանկությունն էլ մեզ է սպասում,այնպես որ քեզ լավ նայիր,որ ես ուժեղ լինեմ:Սիրում եմ քեզ |
