Գրեթե բոլոր մարդիկ էլ հիվանդ ժամանակ ունենում են ջերմաստիճանի բարձրացում: Իսկ ցանկացած, անգամ ամենաաննշան շեղումը նորմալ ջերմաստիճանից վկայում է այն մասին, որ օրգանիզմում կա բորբոքային պրոցես:

Նորմալ համարվում է 37 °C ջերմաստիճանը՝ շատ քիչ անհատական շեղումներով:

Օրգանիզմին ջերմել ստիպում են տիրոգենները, որոնք ձևավորվում են կամ իմունային բջիջների գործառույթների, կամ էլ ներթափանցած հիվանդածին բակտերիաների կենսագործունեության արդյունքում:

Ապացուցված է, որ բարձր ջերմաստիճանը սպանում է հիվանդածին բակտերիաները: Բարձր ջերմաստիճանի ժամանակ օրգանիզմի բոլոր գործառույթներն արագանում են, արդյունքում ավելի շատ են արտադրվում հորմոններ, ֆերմենտներ և արյան բջիջներ: Վերջիններս, որ պատասխանատու են բակտերիաների ''սպանության'' համար, ավելի ակտիվ են գործում, իսկ արագացած շնչառության շնորհիվ բակտերիաների մնացորդներն ու թույներն օրգանիզմից ավելի արագ են դուրս գալիս:

Սակայն երկարատև բարձր ջերմաստիճանը քայքայում է սպիտակուցները, որոնց պակասն օրգանիզմի վրա բացասական է ազդում: Բացի այդ, ջերմաստիճանի ցանկացած բարձրացում ավելորդ ծանրաբեռնվածություն է թոքերի և սրտի վրա: Ուստի, նպատակահարմար է ջերմիջեցնող միջոցներ ձեռնարկել, երբ ջերմաստիճանը արդեն բարձր է 38 °C: Քրոնիկական հիվանդությունների դեպքում ջերմաստիճանի սահմանը կարող է ցածր լինել: