Հայաստանի ազգային հավաքականի և Դորտմունդի «Բորուսիայի» կիսապաշտպան Հենրիխ Մխիթարյանը «Welt am Sonntag»-ին տված հարցազրույցում խոսել է այն մասին, թե ինչու ընտրեց «Բորուսիան» , «Բորուսիայի» գլխավոր մարզիչ Յուրգեն Կլոպի և իր ընտանիքի մասին:
-«Բորուսիա» տեղափոխվելուց հետո վերջին երեք հանդիպումները, հավանաբար, լավագույնն էին Ձեզ համար: Արդեն լիովին հարմարվե՞լ եք Բունդեսլիգային:
-Ես փորձում եմ բարելավվել խաղս: Այն, ինչ արել եմ այս երեք խաղերի ժամանակ, ինձ համար արդեն անցյալ է, պատմություն: Այժմ ես պետք է մտածեմ ապագայի մասին: Չորեքշաբթի Չեմպիոնների լիգայի շրջանակում մենք մրցելու են «Արսենալի» դեմ. ես պետք է լիովին պատրաստ լինեմ: Հույս ունեմ, որ ինձ կհաջողվի յուրաքանչյուր խաղի հետ զարգացում ապրել: Ես ցանկանում եմ օգնել թիմին:
-Ինչու՞ ընտրեցիք «Բորուսիան»: Լավ առաջարկներ ունեիք Անգլիայից:
-Ամռանը կարիերաս շարունակելու մի քանի տարբերակներ ունեի, սակայն ընտրեցի «Բորուսիան», քանի որ ինձ դուր է գալիս դորտմունդցիների ֆուտբոլը: «Շախտյորի» կազմում «Բորուսիայի» դեմ Չեմպիոնների լիգայի հանդիպումներից հետո միշտ հեռուստացույցով դիտում էի նրանց խաղերը: «Բորուսիան» ցուցադրում էր ոչ միայն ֆանտաստիկ խաղ, այլև այն ֆուտբոլը, որը գոհացնում էր ինձ: Ես մտածեցի, որ սա այն թիմն է, որտեղ կարող եմ զարգանալ:
-Ձեր տրանսֆերային արժեքը կազմում էր 27,5 մլն եվրո, սակայն ինքներդ կարող էիք ավելի շատ վաստակել, եթե տեղափոխվեիք Անգլիա:
-Այո, հնարավոր է: Սակայն գումարն այնքան էլ կարևոր չէ ֆուտբոլում: Ես ապրում եմ ֆուտբոլով, մտածում եմ ֆուտբոլով, զգում են այն: Եթե լավ եմ խաղում, գումարն ամեն դեպքում կլինի: Եկել եմ «Բորուսիա» խաղալու, այլ ոչ պահեստայինների նստարանին նստելու համար, ինչը կարող էր տեղի ունենալ, եթե տեղափոխվեի Անգլիա:
-Դուք Ձեր մանկությունն անցկացրել եք Ֆրանսիայում, որտեղ Ձեր հայրը եղել է պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ: Հենց ա՞յդ ժամանակ է առաջացել պրոֆեսիոնլ դառնալու Ձեր ցանկությունը:
-Այո, իմ հայրը խաղացել է այնտեղ: Մենք Ֆրանսիայում ապրել ենք 7 տարի: Երբ հայրս հիվանդացավ, վերադարձանք Հայաստան:
-Հետո Ձեր հայրը մահացել է 1996 թվականին՝ գլխի քաղցկեղի պատճառով...
-Ֆրանսիայում ապրելու տարիները ես դեռ լավ եմ հիշում: Երբ հայրս գնում էր մարզումների, կանգնում էի դռան մոտ և հարցնում՝ կարո՞ղ է ինձ էլ իր հետ տանել: Երբեմն նա այդպես էր անում, երբեմն՝ ոչ:
Իսկ Հայաստան վերադառնալուց հետո նրան ասացի, որ ցանկանում եմ պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ դառնալ: Այդ ժամանակ դա ռիսկային նպատակ էր, քանի որ ես շատ փոքրիկ էի: Մարդիկ ասում էին՝ «Այո, նա լավ տեխնիկա ունի, բայց շատ մանրիկ է»: Ցավոք, հայրս չտեսավ, որ ես իրոք հասա իմ նպատակին:
-Ձեր հայրն օրինա՞կ էր Ձեզ համար:
-Կարծում էի՝ պարզապես շարունակելու եմ նրա աշխատանքը: Բացի այդ, մեր տանը ֆուտբոլը միշտ եղել է խոսակցությունների գլխավոր թեման: Մայրս դեռևս այն ժամանակ աշխատում էր Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայում, տարիներ հետո նաև քույրս, ով հիմա ՈւԵՖԱ-ում է աշխատում: Եվ հիմա, երբ ես պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ եմ, մենք ունենք մաքուր ֆուտբոլային ընտանիք:
-Երեք անգամ դարձել եք Հայաստանի լավագույն ֆուտբոլիստ: Ձեզ զգու՞մ եք ազգի հերոս:
-Ոչ, բնականաբար ոչ: Ես պարզապես մի տղա եմ: Ինձ երբեք թույլ չեմ տվել երազել տարվա լավագույն ֆուտբոլիստի կոչման մասին: Փողոցներում ինձ ճանաչում են, ինքնագրեր խնդրում: Մեծ սիրով դրանք տալիս եմ, քանի որ դա ֆուտբոլիստի կյանքի մի մասն է: Եթե դա երջանկացնում է մարդկանց, ապա երջանիկ է դարձնում նաև ինձ, սակայն աստղ ինձ չեմ զգում:
-Մրցաշրջանից առաջ բոլոր փորձագետներն ասում էին, որ Գերմանիայում «Բավարիայից» բացի այլ չեմպիոն չի կարող լինել:
-Կարող եմ ասել, որ ամեն ինչ անելու ենք` յուրաքանչյուր խաղում հաղթանակ տոնելու համար: Մրցաշրջանի վերջում կտեսնենք, թե ինչ կստացվի դրանից:
-«Բորուսիան» Չեմպիոնների լիգայի ֆավորիտ է համարվում արդյո՞ք:
-Այս մրցաշարում ինձ համար ֆավորիտներ չկան: Սա այն մրցաշարն է, որտեղ ամենաքիչը պետք է սխալներ թույլ տաս, քանի որ հարցը ոչ միայն խաղի որակն է, այլև` կայունությունը:
-Այս շաբաթ լավ նորություն ունեիք. թիմի գլխավոր մարզիչ Յուրգեն Կլոպը մինչև 2018 թվականը երկարաձգեց պայմանագիրը:
-Իսկ ո՞վ է ասում, որ դա լավ նորություն է (ծիծաղում է): Եթե ավելի լուրջ, ապա դա հիանալի նորություն էր, քանի որ շատ հաճելի է աշխատել նրա հետ: Յուրգեն Կլոպը ոչ միայն հիանալի մարզիչ է, այլև` հիանալի մարդ:
